Mei 1940. De Duitse Blitzkrieg staat op het punt om te beginnen als het Britse parlement stemt over een nieuwe premier. De positie van zittend premier Neville Chamberlain is onhoudbaar geworden aangezien hij het Duitse gevaar zwaar heeft onderschat en verantwoordelijk wordt gehouden voor de positie waarin het Verenigd Koninkrijk en Europa zich bevindt. Er is behoefte aan een leider voor een oorlogskabinet en aangezien er maar één kandidaat door de oppositie zal worden geaccepteerd zien de conservatieven zich genoodzaakt de controversiële en zeer eigenzinnige Winston Churchill deze moeilijke, nee nagenoeg onmogelijke baan aan te bieden. Maar zijn aanstelling is niet onomstreden en vanaf zijn eerste speech in het Lagerhuis beginnen achter Churchill's rug allerlei radertjes te draaien om hem zo snel mogelijk weer ontslagen te krijgen. Churchill's mening dat alleen oorlog de vrede kan bewerkstelligen op het Europese continent wordt niet door iedereen gedragen, want velen willen onderhandelen met Hitler om zo de positie van het Britse Rijk veilig te stellen. Het verschil tussen Churchill en Chamberlain's softe aanpak van het Duitse gevaar vormt daarmee een groot gevaar voor de eenheid van de natie en dat in een tijd waarin alleen eenheid de vijand kan verslaan...

Gary Oldman is geweldig als de lastige Churchill en hij kreeg hiervoor meer dan terecht zijn eerste Academy Award, een van de twee gewonnen Oscars uit een zestal nominaties. Vol sarcasme en moed, natuurlijk wel over de rug van het leger, wist hij het Verenigd Koninkrijk door WOII te leiden en hij was precies de man die koppig genoeg was om in deze moeilijke tijden het land te herenigen. We zien hem in zijn moeilijkste periode tijdens het begin van de oorlog en de problemen die leidden tot de evacuatie in Duinkerken, een stukje geschiedenis waarin we onlangs zijn bijgeschoold. De Tweede Wereldoorlog bevat zoveel opmerkelijke mensen en gebeurtenissen dat het zelfs nu nog een zeer dankbaar onderwerp is en Winston Churchill is toch wel een van de mensen die iedereen het meeste tot de verbeelding spreekt. Een topfilm, zij het zonder echte oorlogshandelingen, maar ook het politieke gekonkel kan als zodanig omschreven worden.